autor

[Nesta Rosenthal]

To była jej druga randka z Tedem - bo uznała, że skoro między nią a Markiem wszystko było zakończone, to najzwyczajniej w świecie mogła sobie na to pozwolić. Nic jej przecież nie wstrzymywało w tym momencie, prawda? Tak przynajmniej się wydawało samej zainteresowanej. Nienawidziła tego, co Mark z Jasonem odkurwili, nienawidziła tego, ze ją okłamali, z Benem... Niby było lepiej, ale też nieszczególnie miała ochotę z nim rozmawiać, a z Tedem było inaczej. W końcu nie wracała do starych nawyków i było to mocno odświeżające. Vittoria z Cami zajmowały się dzisiaj wszystkimi dzieciakami robiąc wielkie nocwoanie, a Ness po udanej kolacji zatrzymała się przed drzwiami do posiadłości, odbezpieczając alarm, ale zaraz po przekręceniu klucza w zamku oparła się o drzwi i spojrzała na Teda z delikatnym rozbawieniem.
- Wiesz, to cholernie nieodpowiednie, bo nasze mieszkanie razem psuje całą magię randek. Od razu wiesz, że zostaniesz zaproszony do środka - pokazała mu język i zaśmiała się cicho. No na wycieraczce mu przecież nie każe nocowac.

[Theodore Stiller]

Teddy natomiast na pierwszą randkę zaprosil ją już jakiś czas temu, było absolutnie sympatycznie i bajecznie, ale nie cisnął o kolejne zbyt szybko. Tak czy siak cholernie dużo czasu spędzali razem i chcąc nie chcąc czuł, że zaczyna się w nią po prostu wkręcać od kilku tygodni, nawet jesli nie robił sobie z tego nic wielkiego. Było miło - po co to spieprzyć jakimiś nieprzemyślanymi zachowaniami? Kiedy oparła się o drzwi, on posłał jej rozbawione spojrzenie i sam oparł rękę obok jej głowy na drzwiach i zlustrował ją uważnie wzrokiem.
- Teoretycznie tak, ale nie śpimy w tej samej sypialni, więc zawsze w ramach nowości możesz zaprosić mnie do swojej - poruszył brwiami z lekkim rozbawieniem, drugą dłoń unosząc do jej buzi i pogładził palcami jej podbródek, nie spuszczając z niej wzroku. - Dzięki za dzisiaj - powiedział z nieznikającym uśmiechem z ust. Nie całował jej jednak, tylko nadal się uroczo uśmiechał.

[Nesta Rosenthal]

A ona była mu cholernie wdzięczna, że nie cisnął jej o kolejne. Bo nie chciała wchodzić w cokolwiek jakoś bardzo szybko. Chciała się tym wszystkim nacieszyć, zresztą, początkowo mu odmówiła, bo jednak był jej pracownikiem, ale do tego po prostu dojrzała. Nie wkręcała się zbyt mocno ani zbyt szybko, wiedząc, że jednak oboje mają dzieciaki i nie chcąc tego wszystkiego komplikować bardziej, bo bliźniaki miały już dwa latka i coraz więcej rozumiały. I zawsze cholernie ją rozczulało, kiedy pokazywało któreś paluszkiem na zdjęcie Eliasa, które było w ich sypialni i mówiło na niego tata, eh. Inna sprawa, że w równym stopniu łamało jej to serce. Bo nadal nosiła żałobę. Każdego cholernego dnia wpatrywała się w swoją szafę i widziała w niej kolorowe sukienki, ale.. Nie umiała ich założyć. Żyła nadzieją, że w końcu będzie potrafiła się przemóc.
– Teoretycznie nie, racja. Jak zasłużysz to może nawet faktycznie cię do swojej zaproszę – zamruczała z rozbawieniem, patrząc mu w oczy. – To ja dziękuję. Dobrze się bawiłam. W zasadzie zawsze się z tobą dobrze bawię, Stiller – zamruczała, przyciągając go za marynarkę do siebie i całując go lekko, ale czule. Zaraz się jednak odsunęła, otwierając drzwi i wchodząc do środka.
– Więc co, jeszcze dirnk, czy po prostu rozchodzimy się do sypialni i kończymy wieczór? No, chyba że masz jakieś inne pomysły – poruszyła brwiami. Ona wysłucha jego propozycji.

[Theodore Stiller]

Cóż, miał świadomość ran w jej serduszku - miał świadomość, że nadal tęskniła za Eliasem, miał świadomość, że nie czuła się dobrze z tym jak wyszło z Markiem
(bo nie był idiotą, umiał dwa do dwóch dodać) toteż nie cisnął o nic, chociaż lekko go jednak korciło żeby tych randek ogarnąć więcej, ale wiadomo. Wszystko w swoim czasie, prawda?
- Zasłużę? To znaczy co miałbym zrobić? Dobra randka to nie jest argument żeby zasłużyć na miejsce w twoim łózku na jedną noc? Ciekawe - zaśmiał się pod nosem, a po jej kolejnych słowach pokiwał głową i gdy go pocałowała, delikatnie ten pocałunek przedłużył, ale nie robił nic więcej. - Cieszę się - rzucił jedynie, bo taki był zamysł tych randek - żeby po prostu dobrze się bawiła, nie? Wszedl za nią do środka.
- Drink, zdecydowanie. Zrobię ci fajnego, mam swój stary, sprawdzony przepis, może ci posmakuje - poruszył brwiami. Wiedział co zazwyczaj piła, ale chciał ją zaskoczyć, ot co!

[Nesta Rosenthal]

Zaśmiała się pod nosem, przechylając delikatnie głowę. W zasadzie nie miałaby problemu z większą ilością randek z nim. Mimo to, zmrużyła oczy.
– No nie wiem, na razie nawet mnie nie pocałowałeś z własnej inicjatywy Stiller, więc nie wyglądasz, jakbyś był zainteresowany miejscem w moim łóżku – wzruszyła ramionami niewinnie, pozwalając, by przedłużył ten ich pocałunek i zaraz westchnęła mimochodem, a gdy powiedział o drinku, pokiwała głową.
– Barman, manager, prywatny ochroniarz kiedy trzeba, jesteś człowiekiem renesansu – rzuciła z rozbawieniem. No kusilo dorzucenie faceta od casual seksu, ale nie chciała go sprowadzać do tej roli jednak, bo był czymś więcej. Jeszcze nie wiedziała czym, ale był. Tak więc poszła do kuchni, siadając na blacie przy barku i obserwując, jak robił te swoje barmańskie czary-mary.

[Theodore Stiller]

- Próbuję być jeszcze kulturalny i delikatny, żeby nie było potem - zaśmiał się pod nosem. Mógłby ją wziąć jak neandertalczyk, przez ramię i do łózka od razu zaciągnąć, ale po co? Nie lubił brać na siłę. Lubił gdy rzeczy przychodziły do niego same, nie?
- Umiem też całkiem nieźle tańczyć, w łóżku chyba też bywam całkiem dobry? - zaśmiał się, obserwując ją kątem oka gdy usiadła na blacie i sam zaczął szykować jej jakiegoś dobrego drineczka - pewnie coś kolorowego. A kiedy skończył, podał jej kieliszek, pakując się między jej nogi jakoś odruchowo. - Próbuj - poruszył brwiami, opierając jedna dłoń na jej udzie, a palcami drugiej muskał drugie udo.

[Nesta Rosenthal]

– Wydaje mi się, że już jakiś czas temu ustaliliśmy, że nie przepadam za delikatnością. Noo, chyba że ty jesteś skrycie taką uroczą wanilią – mruknęła z rozbawieniem, muskając palcami jego nos. W zasadzie Ness lubiła w łóżku niby dominować, ale równie mocno lubiła jak faceci dominowali ją, cóż.
– Bywasz całkiem dobry, fakt, ale jeszcze za wcześnie, by oceniać, bo nie spałam z tobą tyle razy by móc z całą pewnością to stwierdzić – mruknęła, wywracając oczami z rozbawieniem. Jej sukienka nieco się podwinęła, gdy usiadła na blacie i spojrzała na niego, przechylając delikatnie głowę, gdy tak wpakował się między jej nogi. Istotnie, spróbowała drinka, przymykając powieki i czując jak robi się jej gorąco, gdy tak muskał palcami jej udo.
– Bardzo dobry drink, szanuję. Dodałabym trochę limonki, ale ogólnie sztos – mruknęła cicho i odstawiła szklankę, zarzucając mu rękę na ramię i przyciągając go bardziej do siebie. – Może powinniśmy taki wprowadzić w Rapture – dodała w jego ust, patrząc mu w oczy.

[Theodore Stiller]

- Jasne, że jestem. Uwielbiam przede wszystkim seks po ciemku i pod kołdrą, oczywiście tylko na misjonarza - puścił jej oczko, ale wiadomo, że żartował, co zresztą jej pokazał tamtego dnia w którym seks uprawiali w biurze, nie?
- Nadrobimy, żebyś mogła się upewnić - stwierdził spokojnie, z lekkim rozbawieniem i nadal muskał palcami skórę na jej udzie, obserwując ją uważnie gdy próbowała drinka. Rzadko pijał kolorowe rzeczy, ale tego drinka pił podczas jakichś wakajków z żoną i potem regularnie go robił, bo był po prostu sztos. Nie za słodki, nie za mocny, nie za kwaśny. Akurat.
- Można będzie dodać następnym razem, najlepiej syropu - puścił jej oczko i kiedy przyciągnęła go bliżej siebie, uśmiechnął się. - Tylko musimy wymyślić nazwę. Masz jakąś propozycje? - zapytał cicho, nachylając się nad nią i tym razem sam ją po prostu pocałował, całkiem namiętnie, unosząc dłoń do jej buźki i trzymał ją palcami przy tym pocałunku za podbródek.

[Nesta Rosenthal]

– Kurwa, to mamy problem, bo ja jestem raczej typem lubiącym kajdanki i pejcze. Możesz już zacząć odprawiać nade mną egzorcyzmy – mruknęła z rozbawieniem, patrząc mu w oczy.
– Ah, tak? I kiedy zaczniemy to nadrabianie, co? – spojrzała mu w oczy. No i fakt, drink był naprawdę świetny, uwielbiała takie połączenia smaków i mocno szanowała, że miał takie skille.
– Hmmm, jeszcze nie, ale coś wymyślę. Może… Zakazany owoc? – zamruczała spod jego warg, a kiedy ją tak namiętnie pocałował, przesunęła się mimochodem w jego stronę, na skraj blatu, rozkoszując się tym pocałunkiem i przymykając powieki. Zignorowała nawet to, że jej kot pewnie przybiegł do kuchni trochę miaucząc, bo nie miał ku temu powodu, a Larry miewał różne dziwne jazdy.

[Theodore Stiller]

- W takim razie odprawię te egzorcyzmy przy uzyciu kajdanek i pejcza - rzucił z rozbawieniem, lustrując ją wzrokiem w tym momencie nieco pożądliwie, bo cholernie mu pasowała takowa opcja. - Możemy od dzisiaj - dodał jedynie, ale chwilowo skupiał się jednak na zajmowaniu się drinkiem, a potem na nią.
- Zakazany owoc brzmi dobrze - stwierdził, obejmując ją w pasie gdy ten pocałunek odwzajemniła i skupił się na tym znacznie mocniej, ignorując sam chwilowo to miauczenie i całą resztę. Aż do jego nozdrzy dotarł zapach dymu i momentalnie się zatrzymał w tych pocałunkach. - Czujesz? - zapytał cicho, odsuwając się nieco od niej i widac było, że kurewsko się w tym momencie zestresował. Kurwa, nie dobrze.

[Nesta Rosenthal]

– Możesz próbować – mruknęła z rozbawieniem, patrząc mu w oczy. – Okej, w takim razie czekam – wzruszyła niewinnie ramionami, ale zaraz skupiała się na tych pocałunkach, przymykając powieki, ale sama poczuła dym i pokiwała głową.
– Zakładam, że nie paliłeś żadnych świeczek przed wyjściem na randkę? – westchnęła cicho, zeskakując z blatu i chwytając na ręce kota. I wtedy do niej dotarło.
– Muszę… Muszę po coś iść na górę, trzymaj Larry’ego – powiedziała, lekko spanikowana i zaraz faktycznie pobiegła na górę, mimo, że w pomieszczeniach zaczął się kłębić dym. I pewnie istotnie, wpadła do pokoiku dziecięcego i zgarnęła z niego jakieś dwie maskotki, które Elias kupił tuż przed wyjazdem dla maluszków. Nessie nie mogła pozwolić przecież, żeby one spłonęły i pewnie w oparach dymu, trzymając przy ustach kocyk Ellie, żeby się nie zatruć zaczęła biec w stronę wyjścia.

[Theodore Stiller]

- Nie wpadłbym na rozpalanie świeczek - powiedział jedynie, przejmując Larrego od niej istotnie, mocno go do siebie zresztą przytulając. Chciał za nią lecieć, ale nie leciał. Wiedział dokąd szła, wyszedł jednakże z kotem w ręku, otwierając po drodze jakieś skrytki z bronia, wrzucił je do jakiejś wielkiej torby i z tym wszystkim wyszedł na zewnątrz. Lepiej żeby policja w razie czego na to coś takiego nie wpadła ani straż pożarna, prawda? I kiedy zobaczył jak Nesta stamtąd wychodzi, ze smutkiem zlustrował to co miała w rękach.
- Wezwałem już straż pożarną - powiedział tylko cicho, wyciągając do niej ramię. Dom jednakże dość szybko zaczynał się zajmować i... pozostawało tylko patrzeć. Nie było sensu wbiegać, łapać dodatkowych rzeczy, alb o próbować cokolwiek gasić wszystko bo... nie ugaszą całego domu. - To pewnie tamte skurwysyny - powiedział tylko, mocniej kota do siebie przytulając jedną ręką, a druga objął mocno Nessie.

[Nesta Rosenthal]

Sama Nessie pewnie też po drodze wzięła kilka broni ze skrytek, a raczej je po prostu wyrzuciła z owych skrytek, żeby spłonęły razem z domem, który zajmował się doś szybko. Gdy wybiegła na powietrze, zaczęła się lekko krztusić i poczuła że jest jej lekko słabo, ale uznała, że to normalne przy lekkim zatruciu. Odetchnęła głęboko, przytulając się do niego, a do piersi przyciskając Przytulanki.
– I tak już nic nie zrobią. Musieli podłożyć ogień w kilku miejscach – powiedziała cicho. – Bogu dzięki, że byliśmy tylko my i Larry – szepnęła mimochodem, patrząc jak wszystko – całe życie, które z Lils cierpliwie budowały właśnie staje w płomieniach, co w zasadzie było idealną metaforą dla całego jej życia.
– Pewnie tak – westchnęła ciężko i pomasowała sobie skronie. - Kochałam ten dom – powiedziała cicho, delikatnie całując łebek Larry’ego. – Powinniśmy jechać do Vi i Camille – stwierdziła cicho, bo tylko to jej przychodziło do głowy. Patrzenie jak jej życie staje w płomieniach nie miało po prostu sensu.

[Elias Costas]

Ted nic więcej nie mówił, tylko stał razem z nią i patrzył jak ten dom płonie. W międzyczasie pewnie zadzwonili powiedzieć o tym Lily, a potem istotnie Teddy zawiózł Nestę do jej córki i chrześnicy.

Następnego dnia, Lilianne istotnie Eliasa ze sobą przywiozła. Sama nie bardzo miała ochotę na jakiekolwiek rozmowy z kimkolwiek, po prostu doprowadziła Costasa do środka, nawet razem z nim tam weszła, posłała Nessie smutne spojrzenie i ich zostawiła. Elias zatem powoli za nią wszedł, trochę niepewnie i kiedy jego spojrzenie zetknęło się z najpierw z Vittorią, aż wstrzymał oddech.
- Hej, skarbie - powiedział cicho, a Vittoria otworzyła szeroko oczy.
- Tata? - zesztywniała, a Elias wzrokiem omiótł salon w którym za małym cudownym chłopczykiem biegała Nessie, trzymając drugie dziecko w ramionach. I boże, naprawdę nie wiedział kogo pierwszego wyściskać. Zamiast tego, rozłożył ramiona pozwalając Vittorii w nie wpaść.
- To długa historia i bardzo skomplikowana i... przepraszam, że mnie nie było - wyszeptał jej tylko do ucha, mocno obejmując dziewczynę ramionami i w końcu, napotkał czekoladowe oczy Nesty na drodze swojego spijrzenia i patrzył na nią z wyraźnym bólem. Otworzył jednak ramiona, zaledwie jedną ręką, jakby mówiąc: Chodź do nas ale nie powiedział tego na głos bo... całkowicie go to spotkanie zmiotło. Kurwa, jak on za nimi tęsknił, eh...

[Nesta Rosenthal]

U Vittorii przebrała się w jakąś jej czarną sukienkę, wzięła wcześniej prysznic, żeby zmyć z siebie zapach dymu i w tej chwili pewnie siedzieli z wszystkimi dzieciakami. No, część siedziała, bo Vinniemu się załączyl motyw dręczenia Larry’ego, tak więc Larry właśnie biegł przez salon, a Vincent za nim, a Nessie za Vinniem.
– Vincencie Eliasie Costas, zostaw tego biednego kota w spokoju! – krzyknęła za mlodym, zrzucając obcasy ze stóp i mając Ellie na rękach doganiając w końcu chłopca i przytrzymując za szeleczki, kiedy zobaczyła Lilianne i zaraz za nią Eliasa. Zatrzymała się i wzięła młodego na ręce, dzierżąc teraz jedno dziecko w jednej, drugie w drugiej ręce i patrzyła.
– Chyba się zatrułam dymem – mruknęła pod nosem, patrząc jak Vittoria się tuli do Eliasa.
– Już dobrze tato, ważne że jesteś. Strasznie tęskniliśmy – powiedziała cicho Vittoria, a Ness omal nie upuściła dzieciakom, które zaczęły się wiercić w jej ramionach. Ellie rezolutnie wskazała paluszkiem na mężczyznę i powiedziała cicho:
– Tata? – co Nessie emocjonalnie z planszy lekko zmiotło. Postawiła powoli dzieciaki, które w niego wpadły, obejmując jego nogi, ale sama Ness nie była w stanie się ruszyć. Po prostu zastygła kompletnie patrząc na niego z ogromem cierpienia, bo… Nie wiedziała nawet jak powinna się zachować. Może powinien ktoś napisać instrukcję? Jak się zachować gdy twój mąż wraca zza grobu? Bo już dwukrotnie u niej taka sytuacja miała miejsce, eh. :c