autor

[Lilianne Thompson]

Bo to nie mijało. Przecież to też nie tak, że Lily nagle patrzyła na Charliego jak na obcego, nic nieznaczącego faceta, już zawsze miała widzieć w nim osobę, którą przez dłuższy kawałek swojego życia kochała najbardziej na świecie, na ojca swojej cudownej Cami, tylko... ta miłość już była inna. I istotnie, poszła z Nessie siku, wypiły po szociku i kiedy podszedł do nich Joey, Lils już wyluzowała, odrzucając od siebie jakieś złe myślenie.
- Całkiem dobrze. Próbuję nie być najebana, chociaż mam wrażenie, że wypiłam po szocie z większością ludzi tutaj - rzuciła z lekkim rozbawieniem, a kiedy podsunął jej szota, zaśmiała się cicho. - O widzisz, o tym mówię. Kto mi potem będzie trzymał włosy? - wywróciła oczkami, ale finalnie szota wzięła i uniosła go delikatnie w górę. - A ty jak tam? - zapytała, przechylając główkę na bok.

[Joe Nottingham]

– To się nazywa networking, chociaż w zasadzie dzisiaj to bardziej spotkanko zapoznawcze, co? – zaśmiał się pod nosem. – Ja mogę, jeśli Ness się nie podejmie, chociaż bardzo żałuję, że nie widziałem tych waszych słynnych występów na barze. Kiedyś Elias mi pokazywał. Hot. W. Chuj- puścił jej oczko z rozbawieniem, ale naprawdę tak uważał. Koneserem pięknych kobiet był zdecydowanie, a i jej i Ness niczego nie brakowało, nie? Tak więc takiego przedstawienia w życiu by ominąć nie chciał.
– Dobrze, wspaniale. Gadałem chwilę z Benem i będę powoli włączany w poszukiwania i w ogóle, ale wiadomo, to pracowe sprawy – wywrócił oczami. – A dzisiaj trzeba się bawić. Reflektujesz na jakiś szybki taniec, żeby ten alkohol spalić i nie rzygać? – zaśmiał się cicho, puszczając jej oczko.

[Lilianne Thompson]

- Dzisiaj to w zasadzie spotkanie dla dusz każdego z nas. Niby biznesowe, niby w ramach czci dla Rapture, ale mam wrażenie, że po prostu możemy poudawać, że wszystko jest jak dawniej - uśmiechnęła się delikatnie, bo trochę tak to widziała. Nikt nie rozmawiał o pracy, chociaż o pracę chodziło. - Nie ta impreza, ale jak będziemy jechać do Miami za kilka tygodni, to możesz zabrać się z nami. Wtedy występ zrobimy na pewno, bo obiecałyśmy chłopakom basen z galaretką - puściła mu oczko, ale doceniała propozycje tego, że potrzyma jej włosy. Oby tylko nad kiblem
- Och, no tak. Rozmawiałam też o tym z Charliem - pokiwała głową. - Jak wrażenie o Benie? - zapytała z ciekawością, bo była ciekawa czy jej niedoszły szwagier zamierzał ją też w oczach Joe upadlać - Reflektuję, jak najbardziej - wyszczerzyła się do niego, odstawiając kieliszek gdzieś na bok i sama złapała go za dłoń, na parkiet prowadząc.

[Joe Nottingham]

– Czasami dobrze jest tak poudawać. Poza tym, chyba wszyscy potrzebowali takiego resetu, mieliście intensywne miesiące – uśmiechnął się nieznacznie, bo on oczywiście takowych nie miał, medytując z mnichami w Tybecie, ale oni wszyscy potrzebowali mózgowo odpocząć i tyle.
– Ooo, sztos pomysł, w Miami zawsze są pojebane akcje – wyszczerzył się do niej, bo Floryda to od zawsze dla niego był stan umysłu. Zresztą, chyba jak dla wszystkich ludzi na tej planecie. – O kurwa, basen z galaretką? Nie no, Lilianne, to ja nie mogę się z wami zabrać, tylko ABSOLUTNIE MUSZĘ – puścił jej oczko. W zasadzie gdyby przyszło mu trzymać włosy Lils nie tylko nad kiblem to też zdecydowanie by nie narzekał.
– Ben… Sam nie wiem, całkiem normalnym gościem się wydaje. Był dla mnie całkiem miły, ale no… Każdy jest na początku miły – posłał jej rozbawione spojrzenie. – No i sztos – uśmiechnął się i gdy znaleźli się na parkiecie, bioderkami ruszać zaczął, obejmując ją na razie dość luźno i grzecznie!

[Lilianne Thompson]

- Owszem. Ale myślmy pozytywnie, może teraz już będzie tylko lepiej? - puściła mu oczko bo miała taką nadzieję. Nie chciała się dłużej udręczać, naprawdę z całych sił próbowała nie myśleć o tym co się te kilka miesięcy temu wydarzyło. Ale Lily miała tego pecha w życiu, że z nieszczęścia ładowała się w kolejne, zwykle na własne życzenie, więc cóż
- Dlatego chcemy tam jechać - powiedziała z rozbawieniem, chociaż czuła wewnętrznie że Jason i Marcus nie będą zachwyceni z tej propozycji, ale przecież nic złego w planach nie miała, nie? - Tak myślałam, że ta wizja tobie też się spodoba. W takim razie ustalone. Jak tylko ogarniemy termin, to czuj się zaproszony - pokazała mu język. No który facet odmówiłby basenu z galaretką? Chyba tylko taki, którego nie kręciły kobiety. Albo nikt nie kręcił, bo faceci przecież też się w nim kąpac będą
- Rosenthalowie są mili tylko wtedy gdy wymaga tego sytuacja i mają w tym profit. Albo gdy jest się piękną kobietą. Także uważaj - niby zażartowała, ale w sumie to żart nie był, eh. Na parkiecie zarzuciła tylko jedną rączkę na jego ramię, zachowując w miarę racjonalny dystans i sama bujając się z lekkością w rytm dudniącej muzyki.

[Joe Nottingham]

– Jasne, że będzie. Nie ma wyjścia, musi być – uśmiechnął się pokrzepiająco. Mogłoby się wydawać, że Joey nie przeżywał szczególnie śmierci swoich przyjaciół, ale tak nie było. Po prostu nie chciał udręczać duszy Ness i Lily bardziej, Przyjął luźniejsze podejście, żeby one mogły trochę zluzować mózgi i widział, że chyba działało. Na Lils, w każdym razie.
– Słuchaj, nawet jakbym nie był zaproszony, to i tak bym tam się pojawił. Podobno najlepsze imprezy to te, na które cię nie zaproszono – puścił jej oczko z rozbawieniem, ale owszem, nie mógł się już doczekać tej wizji Lily i Ness w galaretce, no kuuurwa. Ah.
– Sugerujesz, że nie jestem piękną kobietą? Nie no, kurwa, w sumie nie jestem. A już myślałem, że po prostu mnie polubił. Może próbuje wybadać teren czy próbuję przelecieć ciebie, Ness czy was obie. Ja cały czas pamiętam tę propozycję trójkąta – puścił jej oczko, nieco mocniej przyciągając ją do siebie i po prostu dając się ponieść muzyce.

[Lilianne Thompson]

Miała świadomość, że przeżywał to wszystko na swój sposób. Zresztą, Lily tez inaczej to wszystko przeżywała niż Nesta - bardziej w sobie, nie angażując się aż tak w poszukiwania i próbując żyć dalej. Za dużo życia straciła na tkwienie w jednym miejscu, nie? Chociaż ostatnio trochę znowu wpadała w błędne koło, o czym bardzo też próbowała nie myśleć.
- Dogadasz się w takim razie z chłopakami bezbłędnie. Święta czwórka uwielbia wpadać wszędzie niezaproszona - mruknęła z rozbawieniem, bo przecież dokładnie tak było. Ale też sądziła, że panowie w końcu zluzują do Joe - po prostu musieli zrozumieć, że nie był zagrożeniem. A Charlie i Ben... ich w ogóle nie brała pod uwagę w robieniu problemów, chociaz lepiej żeby i tak uważał
- On próbuje wybadać głównie to, czy nie jesteś zainteresowany Nestą. To ten, który umarł, wrócił do zycia a potem wiecznie wyjeżdżał. I wyjechał, o raz za dużo a teraz jest oburzony, że Nessie nie padła mu do stóp, wiesz - wywróciła oczami i kiedy przyciągnął ją do siebie mocniej, ona też go mocniej objęła. - Dlaczego nie możecie wszyscy być łatwiejsi w obsłudze? - zapytała z rozbawieniem, sama bardziej się rozluźniając i nawet odwróciła się do niego tyłem. Kręcąc biodrami, zeszła w dół powolutku w dół, do kucek i kiedy wracała do góry nieco się o niego otarła pośladkami, unosząc potem ramiona nad głową i z przymkniętymi delikatnie oczami bujając się dalej.

[Joe Nottingham]

– Święta czwórka, huh? – posłał jej rozbawione spojrzenie, bo trochę ta wspaniała nazwa go rozbawiła. – A czemu nie świetna? Nie są świetni? Bo jeśli nie są świetni, to nie wiem, czy mój blask zajebistości się w tym towarzystwie pomieści – rzucił z lekkim rozbawieniem, patrząc jej w oczy. Kiedy wyjaśniła mu dokładniej, kim był Ben, kiwał powoli głową, rejestrując każde słowo.
– O, to ten przez którego ostatecznie wróciła do Eliasa! – zaśmiał się pod nosem. – Cóż, po twojej relacji domyślać się mogę, że nie jesteś jego szczególną fanką, co? – spytał, unosząc jedną brew, bo na to wychodziło, ale nie był w tym stwierdzeniu jakiś wredny czy nieprzyjemny, ot, ciekaw był, czy jeszcze mężczyzna coś odjebał.
– Ja tam jestem bardzo prosty w obsłudze. Potrzebuję alkoholu, pięknych kobiet, dobrego towarzystwa i dobrego seksu. Mnisi, jak słychać, niewiele mi pomogli – zaśmiał się dźwięcznie i ułożył łapki na jej biodrach, ale pozwolił jej się o siebie ocierać. Kurewsko hot była, no. I gdy się wyprostowała, to objął ją jedną ręką w pasie, a drugą muskał jej talię, rozkoszując się zapachem jej perfum.

[Lilianne Thompson]

- Nie no, są świetni. Na swój sposób - na bardzo specyficzny sposób chciałoby się dodać, bo nikt jak Lily i Nessie nie przekonał się o tym, że specyficzne mieli w ogóle panowie podejście do życia. I do nich. I innych ludzi ogólnie, już nie mówiąc o nich samych - Błyszczałbyś jak najjaśniejsza gwiazda, to wiadome, Joey - powiedziała z rozbawieniem, zaraz kiwając głową na jego słowa.
- Mniej więcej tak - stwierdziła, ale zaraz wzruszyła delikatnie ramionkami. - Kiedyś lubiliśmy się całkiem bardzo. Przestał, gdy dowiedział się, kto pomógł Jasonowi stracić pamięć. Nieintencjonalnie, ale jednak - zacisnęła usta, bo cóż, też byłaby wkurwiona. - Ale potem sam go wepchnął pod moją opiekę, więc chyba nie wiem czego oczekiwał - dodała, ale już całkiem z rozbawieniem, bo w sumie miała wrażenie, że Benji tego planu nie przemyślał w ogóle
- Kurwa, to nie dobrze, bo sama rozważałam taki wyjazd. Chociaż nie wiem jak mnisi czuliby się w moim towarzystwie - zaśmiała się cicho. Kiedy ją objął, przesunęła dłoń pod swoim ciele do jego dłoni, splatając jego palce ze swoimi i zsunęła jego dłoń nieco niżej, do swojego biodra, odrobinę mocniej przylegając do niego pleckami. On uważał, że ona była hot - a ona uważała, że on był fajny. Na tyle, że gdyby nie to, czyim był przyjacielem, to mogłaby rozważyć naprawde jego kandydaturę do trójkąta

[Joe Nottingham]

– To nie zabrzmiało jak komplement – zaśmiał się dźwięcznie, bo istotnie, tak właśnie w tym momencie to brzmiało – jak nie do końca coś pozytywnego. – No jak zawsze w każdym towarzystwie, chociaż na Florydzie to jednak pozwolę wam lśnić- zaśmiał się dźwięcznie i spojrzał na nią z rozbawieniem. Kiedy jednak wspomniała o tym, że się lubili dopóki nie pomogła nieintencjonalnie stracić pamięć Jayowi, zmarszczył brwi, bo tego pewnie mu nikt nie powiedział.
– Czekaj, że ty? Ale… Jak to? – bo jednak w tamtym czasie medytował już zapewne w Tybecie i nikt mu nie opowiedział calej tej historii.
– Nie, nie polecam. Znacznie lepiej medytować w towarzystwie alkoholu i jakiejś sztos muzyki z ludźmi dookoła. Nie nadajesz się do zakonu z mnichami, Lilianne – zaśmiał się dźwięcznie, a gdy zsunęła dłoń do swojego biodra, westchnął cicho aż, zanurzając nos na chwilę w jej włosach. No kurwa, wiedział, że był przyjacielem Rona, ale skoro Ron nie żył… A Lils była hot? To może trochę coś tu zdziałać mógł?

[Lilianne Thompson]

- Bo to chyba nie do końca był komplement - powiedziała z nutą rozbawienia. - Nie, żebym myślała o nich wszystkich źle, ale każdy z tych świetnych panów ma swoje za uszami - stwierdziła, bo tak było. Żaden nie był idealny. Ale nie byli też jacyś potwornie źli czy coś. - Och, dziękujemy ci, wspaniały człowieku! - zamruczała, palcami muskając jego nosek i zaśmiała się pod nosem. Odetchnęła głęboko, wzruszając ramionami.
- Człowiek w nerwach robi głupie rzeczy czasami - powiedziała tylko, bo nie chciała o tym myśleć, żeby sobie nastroju w tym momencie nie psuć od nowa, nie? Ale nadal, kurwa, jak ona mu zazdrościła tego Tybetu. Też by chciała
- Może i lepiej, ale czy właściwiej? - poruszyła brwiami. Och, no nie mógł tak myśleć o niej. Nie wolno. - Poza tym, dlaczego nie nadaję się do zakonu z mnichami? Jakaś aluzja? - zapytała z rozbawieniem, odruchowo ręką objęła jego szyję. Prawdopodobnie by tych mnichów udręczała. Zresztą, nie wytrzymałaby pewnie bez mówienia dłużej niż kilka godzin, musiałaby gadać

[Joe Nottingham]

– Tak właśnie trochę czułem – odparł z delikatnym rozbawieniem. – Ale z drugiej strony, kto nie ma nic za uszami, niech pierwszy rzuci butelką tequili – wiadomo że nikt by nie rzucił, nie dość, że wszyscy mieli, to jeszcze szkoda alkoholu.
– No słuchaj, taki jestem cudowny i wspaniały – oczko jej puścił, uśmiechając się szeroko. – Nie no kurwa, weź mi powiedz, bo umrę z ciekawości i będziesz miała na sumieniu moją wątpliwej jakości duszę – odparł spokojnie, patrząc jej w oczy. Istotnie, tak właśnie było, a wcale nie chciał, żeby ją miała, eh. Joe był okrutnie ciekawskim człowiekiem generalnie.
– Właściwego sposobu na medytację w zasadzie nie ma, wszystko zależy, w jaki sposób oczyszczasz głowę – wzruszył ramionkami. - Żadna aluzja, jak chcesz pomedytować to mogę ci kupić fototapetę z Tybetem i cię wszystkiego nauczę – puścił jej oczko, muskając jej szyjkę nosem, ale grzecznie i delikatnie. – Sztos te perfumy – rzucił do jej ucha i mocniej ją do siebie przyciągnął.

[Lilianne Thompson]

- Nie rzuca się tequilą, Joey. Szkoda tequili. Lepiej kamieniami. Masz jakiś pod ręką? Chętnie rzucę - puściła mu oczko. Szczególnie, że tequilę importowali pewnie za jakieś niebotyczne ceny, szczególnie na własne imprezy
- Najcudowniejszy i najwspanialszy - powiedziała, wywracając oczami z rozbawieniem. Faceci - samych narcyzów miały wokół siebie, ah. - No ale co mam ci powiedzieć? Powiedziałam mu, że wyjeżdżamy z Ronem. Zaczęło się od tego, skończyło na sugerowaniu, że gdyby mógł to wjebałby Charliego jeszcze raz do więzienia, darł się, a ja niewiele myśląc go pchnęłam. Na nieszczęście wszystkich, nie słuchał gdy mówiłam, że tą pieprzoną barierkę na piętrze trzeba zrobić ze względu na Maddie i... spadł. - wzruszyła ramionami, zagryzając zaraz policzki od środka. - Chciałam żeby przestał mówić zanim znienawidzę go do końca - dodała jeszcze, bo to była granica którą Jason niemal przekroczył już w tamtym momencie, eh. - Poza tym, tacy jak my, nie mają duszy, skarbie - to już powiedziała ciszej, lekko mrucząc w zasadzie te słowa. Nie mieli. Oddali dusze za ten cały świat - przynajmniej jej zdaniem.
- Mój sposób na oczyszczanie głowy jest trochę niemoralny, więc może Tybet to serio dobra opcja - zaśmiała się cicho, zaraz posyłając mu rozbawione spojrzenie. - Świetnie, zróbmy tak. Nakleimy ją w jednej z sypialni gościnnych - przymknęła oczka gdy tak muskał nosem jej szyję, bo totalnie uwielbiała gdy ktoś tak robił. - Wiem, dlatego ich używam - mruknęła pod nosem, muskając palcami jego kark i nadal trzymając jego dłoń splecioną ze swoją. A jej głupi, wyłączający się mózg zaprowadził ją do tego, żeby bardziej pośladkami się do niego przysunąć i mocniej o niego ocierać. Nie, żeby robiła to celowo. Jakoś tak mimowolnie jej to wychodziło. Niestety

[Joe Nottingham]

– No ta, bo ty taka święta jesteś – zaśmiał się dźwięcznie, bo generalnie nie sądził, żeby była. Prawda była taka, że w ich towarzystwie, w ich otoczeniu, każdy był spierdolony na swój własny, indywidualny sposób.
– Dokładnie tak, chociaż słyszę tę ironię. Nie wywracaj oczami, bo ci zostaną z tyłu głowy i będziesz musiała zgolić włosy, żeby coś widzieć – pokazał jej język z rozbawieniem. – O kurwa, grubo. Ale to przecież było w emocjach i w ogóle, może by zrozumiał. Rozumiem, że nie ma świadomości jak doszło do tego niefortunnego zdarzenia? – zmarszczył brwi, bo sądził, że wtedy taki przyklejony do Lily by nie był. Zaśmiał się dźwięcznie.
– Jasne, że mają, tylko umęczoną i pojebaną – wywrócił oczami teatralnie w tym momencie. Przechylił głowę. – Uuu, niemoralny? To znaczy? Wiesz, jak słyszę niemoralny, to od razu mam ochotę ci pomóc – zaśmiał się dźwięcznie. I on załatwi jej tą fototapetę totalnie!
– Tak sądziłem – mruknął cicho, zaciskając dłoń na jej dłoni i westchnął cicho, drugą muskając jej talię i zsuwając nieco niżej.

[Lilianne Thompson]

- Oczywiście, że tak. A przynajmniej byłam, zanim zaczęłam się z nimi wszystkimi zadawać - stwierdziła, uśmiechając się niewinnie. Nie była co prawda aniołkiem jak poznała Charliego, ale potem... cóż, potem już nawet do czyśćca średnie szanse miała trafić
- Fakt, a nie będę aż tak atrakcyjna jak ogolę się na łyso - ale znowu wywróciła oczami, typowo teatralnie już w tym momencie. Wzięła głęboki oddech, kiwając głową na jego słowa. - Nie wie, to oczywiste, że nie wie. Ben na siłę kazał nam go zabrać ze sobą do Los Angeles, w ramach pokuty dla mojej duszy. Albo kary, nie wiem do końca co chciał tym zyskać - serio nie wiedziała, ale podejrzewała że nie to, że będą z Jasonem aż tak blisko. - Zobaczymy co zrozumie. W końcu muszę mu powiedzieć - dodała tylko, ale nurtowało to jej główkę okropnie i wiedziała, że lepiej tak niż jak kiedyś przypadkiem najebana się wystrzela, co brzmiało całkiem jak ona
- No nie wiem, ty nie wyglądasz na udręczonego. Może pojebanego owszem, więc... zakładam, że swoją duszę oddałeś Lucyferowi dawno temu - zaśmiała się cicho. Nigdy nie wyglądał na udręczonego, zazdro. - Och, wręcz mistrzowsko ratuje swoją udręczoną dupę niemoralnymi rzeczami, ale myślę, że przy twojej pomocy udręczyłabym się tylko bardziej - oj, zdecydowanie. Przecież jakby go ruchnęła to nie mogłaby spać po nocach. Chyba. W sumie przy Jasonie też tak myślała a wyszło inaczej I ta myśl zdecydowanie w niczym nie pomogła.
- To co, idziemy dalej na szoty? - zapytała cicho, ale nie odsuwała się nadal, tylko lekko odkręciła głowę w jego stronę, żeby zlustrować wzrokiem jego buźkę.