autor

[Lilianne Thompson]

- Ale nie musiałeś w tym pomagać - rzuciła, wywracając oczami. Nie była jednak zainteresowana rozmową z Ronem, co na pewno dało się wyczuć. Nie, bo przegiął, trochę jak Jason. - Widział zdjęcia, więc raczej logiczne, że umiał połączyć kropki. - dodała. Sięgnęła jednak po kolejną serwetkę i podała mu, żeby sobie też wytarł wargę czy co tam miał pęknięte. - Ugłaszcz Camille, zanim nam wszystkim rozpierdoli łby - i po tych słowach ruszyła w kierunku łazienki do której poszedł Charlie. A gdy weszła do środka, istotnie na cholernie zmartwioną wyglądała, ale słysząc jego słowa, mimowolnie zaśmiała się cicho.
- Może nie straszni, nie przesadzajmy - powiedziała z rozbawieniem podchodząc bliżej niego. - Musiałeś się wtrącić? Przecież wiesz, że Jason to pieprzony idiota, Ron zresztą nie jest lepszy. Szkoda tej pięknej buźki - mruknęła cicho, zamykając klapę od muszli klozetowej i pchnęła go tak, żeby usiadł. Wpakowała mu się pomiędzy nogi, biorąc jakiś biały ręcznik, zmoczyła go delikatnie i zaczęła lekko naciskać na ranę. - Czy to będzie bardzo chore jak powiem, że mnie to kręci? - zaśmiała się cicho, delikatnie jego głowę na bok przekręcając.

[Charles Fairchild]

Skinął tylko głową na słowa o ugłaskaniu Camille i istotnie nasz Ronnie oddreptał uspokoić nastolatkę. Charlie natomiast uśmiechnął się do niej delikatnie, ale całkiem uroczo, gdy powiedziała, że może nie straszni.
– Oboje ujebani krwią, więc w sumie możemy robić za strasznych – puścił jej oczko, uśmiechając suę do niej, bo widział, że odrobinę napięcie z niej zeszło. Westchnął cicho, kiwając głową.
– Obaj to popierdoleńcy, ja nie wiem, co ty w nich widziałaś – powiedział z rozbawieniem. – Ale nie chciałem, żeby robił jeszcze większą dramę na chrzcinach naszego Chucka – powiedział cicho. – Swoją drogą, powodzenia w planowaniu chrztu Maddie[/i] – mruknął z lekką ironia, ale też rozbawieniem, chociaż wiedział, że pewnie przy Jayu będzie to ciężkie zadanie. Usiadł istotnie na muszli i kiedy zaczęła naciskać jego ramię, znajdując się między jego nogami, wywrócił oczami i posadził ją sobie na kolanach.
– Będzie ci trochę wygodniej – mruknął, bo nagle znalazła się bardzo blisko w zasadzie. – Nie, w zasadzie mnie trochę też. Szkoda, że nie masz sexy wdzianka pielęgniarki – poruszył brwiami z rozbawieniem.

[Lilianne Thompson]

- Penisy widziałam. Chociaż nie, w Jasonie widziałam penisa. W Ronie... to troche bardziej skomplikowane - pokazała mu język. Fakt, Jason zawrócił jej w głowie seksem, teoretyczną możliwością bycia sobą, a Ronnie chyba nadzieją na to, że w życiu może być dobrze z kimś w związku. No i cóż. - Odwlekam te chrzciny najbardziej jak się da, nie zauważyłeś? - posłała mu rozbawione spojrzenie. Odwlekała, bo nie chciała się denerwować i generalnie podejrzewała, że Jasonowi musi dać czas na ochłonięcie po tych nowych informacjach, nie? Posłusznie jednak na tych kolanach usiadła, bokiem i kulturalnie, jednocześnie jedną ręką obejmując go za szyję.
- No tak, jestem babcią, więc trzeba oszczędzać nogi i kręgosłup - mruknęła pod nosem, zaraz składając czułego buziaka na jego policzku, tym drugim, nie tym po którym ściekała nadal pewnie krew - Mogę takie wykombinować na potem, jak już ten chujowy dzień się skończy. Matka Jasona chce zabrać Maddie na kilka dni, więc akurat, mogłabym się tobą zająć - zamruczała, nosem muskając delikatnie jego nos. Zaraz jednak się lekko wyprostowała, odsuwając ręcznik od jego brwi. - Wygląda trochę jakby miało być do szycia, wiesz? - westchnęła ciężko, nieco poważniejąc.

[Charles Fairchild]

– Zupełnie szczerze, miałem wrażenie, że oni zaraz obaj te penisy, które w nich wdziałaś wyciągną i zaczną się niemi napierdalać, żeby ci zaimponować – rzucił z rozbawieniem, puszczając jej oczko.
– Ciężko nie zauważyć – wzruszył niewinnie ramionami, ale trochę rozumiał, bo wiedział, że szykowanie w tym momencie imprezy rodzinnej, uwzględniającej Jasona w jakiejkolwiek formie nie było delikatnie mówiąc najrozsądniejszym posunie ciem. Uśmiechnał się jednak, gdy nie protestowała i usiadła. mu na kolanach.
– Dokładnie – zaśmiał się dźwięcznie i wzruszył ramionami. Dbał o nią, taki był wspaniały! Uuu, brzmi dobrze – zamruczał cicho, muskając jej usta swoimi. – O nie, plasterki nie dadzą rady? – wygiął usta w podkówkę, bo jednak… Nie chciał wychodzić. Wiedział, że Ben wyszedł i pewnie Ness teraz była w rozsypce więc nie chiał zostawiać ich córek w tym pierdolniku, no. Bo Vi to trochę córką wszystkich była, odkąd Ness i Eli się rozstali.