autor

[Lilianne Thompson]

- Po prostu przestań panikować i odpierdalać. Sądzę, że daję ci na to wystarczająco dużo przestrzeni, okej? Zawsze staram się być dla ciebie wyrozumiała, ale zacznij być też wyrozumiały wobec mnie - bo jej zdaniem tym dramatyzowaniem i całą resztą gówien pokazywał, że nie był. I tak, tylko tyci mu chciała dać do zrozumienia, że nadal miał u niej szansę, o ile się ogarnie, nie?
- Ale nie chcę tego pierdolnika. Chcę móc normalnie funkcjonować, tylko kurwa, jak? - wywróciła oczami, a kiedy powiedział, że nie jest beznadziejna, pokręciła głową. - Jestem, totalnie jestem - wymamrotała marudnie, wzdychając jednak cicho na słowa o niszczeniu sukienki. Halo, czy mieli na myśli tę samą kieckę? Bo przecież i tak już była zniszczona, litości.
- Drzyj, rwij, co tylko chcesz. Jebać tę sukienkę, serio - rozłożyła bezradnie ręce. Jasne, że to była kiecka na jedno wyjście, ale miała wrażenie, że symbolizowała teraz upadek jej godności całkowicie, o ile jakąkolwiek kiedyś miała - Zostanę lesbijką i będę żyć na jakieś eko farmie. Może kupię sobie krowy i kury? - mówiła z irytacją, bo życie ją przytłaczało i było nie tak jak powinno. A miała taki genialny humor przedtem, eh.

[Charles Fairchild]

– Nie wiem, ja ci z tym chyba nie jestem w stanie pomóc – przyznał zupełnie szczerze, a kiedy powiedziała, że totalnie jest beznadziena, wywrócił oczami.
– Jesteś cudowna, wspaniała i bardzo troskliwa, po prostu masz w głowie pierdolnik, który najzwyczajniej w świecie jest ciężki do ogarnięcia. A tak czasem bywa, jak kocha cię zbyt wiele osób, na którym też zależy tobie – odparł spokojnie, patrząc w oczy kobiecie i westchnął cicho.
– Okej, ważne że tylko sukienkę- zaśmiał się dźwięcznie i generalnie dłońmi zaraz delikatną satynę rozdarł, patrząc na nią, bo cholernie hot wyglądała w samych koronkowych, przemoczonych stringach. Cóż.
- Ale z Ness, czy sama chcesz na tej Eko farmie mieszkać? – spytał, patrząc na nią z delikatnym rozbawieniem, no.

[Lilianne Thompson]

- Jesteś. Zabij mnie, ale napój tequilą tak, żeby urwał mi się film, to uznam, że dzisiejszy wieczór był tylko nieprzyjemnym błyskiem - powiedziała, ale nawet z lekkim rozbawieniem, bo w zasadzie sama nie bardzo miała pomysł na to wszystko, w każdym razie nie w tej chwili, gdy była taka rozdygotana życiowo. - A to nie mogliby na przykład przestać mnie kochać? Można to jakoś zamówić u tego ziomka na górze? - zatrzepotała oczami z nadzieją, że można, ona będzie naprawdę przykładnym człowiekiem jeśli się uda. Nawet do kościoła w niedziele zacznie chodzić tylko pliz, niech ktoś jej pomoże z tym bajzlem
- Jebać też Bunny, Jasona i wszystkich ludzi którzy kumulują problemy - mruknęła pod nosem, ale lekko zadrżała od tego rozrywania sukienki. Zsunęła ją zaraz siebie, nachylając trochę żeby sobie pomóc i odetchnęła głęboko podnosząc się znowu do pozycji stojącej. - Moja udręka cię bawi? - powiedziała, odwracając się przodem do niego, ignorując to, że stała przed nim jedynie w stringach. - Jasne, że zabiorę ze sobą Nestę i będziemy mieć w końcu tą upragnioną komunę bez wszystkich facetów, którzy tylko robią nam pod górkę. - podparła się pod boki, patrząc mu prosto w oczy.

[Charles Fairchild]

– Nie, nie zabiję cię – powiedział spokojnie, wywracając oczami, bo generalnie nie mógł zabić matki swojej córki i to w dniu ślubu owej córki, nie? W każdym razie, odetchnął głęboko i spojrzał na nią, gdy wspomniała o przestaniu.
– Nie jestem pewien, czy tak się da, może po prostu bądź wredną zołzą? Albo zrób operacje, żeby wyglądać jak Quasimodo, to też może pomóc – powiedział z lekkim rozbawieniem, patrząc jej w oczy, bo istotnie, mogło to pomóc całkiem bardzo.
– O nie, Bunny zdecydowanie nie jebać, Jezu Chryste – zaśmiał się pod nosem, bo to totalnie mogło same problemy rodzić, nie? – Tyci bawi, tylko tyci bawi – wzruszył ramionami, lustrując ją wzrokiem.
– No i wspaniale, ale chcę powiedzieć, że zajebiście seksownie wyglądasz w tych majtkach – rzucił, wzruszając niewinnie ramionkami, ale wzroku nie odwracał. Skoro nie chciała, żeby bił Jaya, to chociaż widokiem sobie nadrobi straty duchowe.

[Lilianne Thompson]

- A upicie tequilą do nieprzytomności wchodzi w grę? - zapytała, tak dla pewności, bo to też jakaś opcja, co prawda nie będzie działać długodystansowo, ale zawsze coś
- Nie umiem być wredną zołzą tak o. Umiem być tylko jak się wkurwię. - zresztą, o ile do Jasona mogłaby być wredna, to być wredną dla Rona nie miała najmniejszego powodu aktualnie, co utrudniało temat. Albo może po prostu weźmie się za Joe serio i pojebie i jednego i drugiego. O, to był plan. Chyba. Nie, to był chujowy plan. Jezu, wszystko bez sensu. - A Jasona już tak? - zapytała z lekkim rozbawieniem, a kiedy powiedział że go to tyci bawi, oczami wywróciła. Wredny był, eh.
- I rozumiem, że chłoniesz ten widok, taa? - zaśmiała się cicho, ale to jak na nią patrzył zrodziło w jej głowie kolejny idiotyczny pomysł. I trzymajcie ją ludzie, ale wcale jej głowa w takich kryzysowych sytuacjach nie była lepsza niż głowa Jasona - To może w ramach ulżenia emocjonalnego jednak weźmiemy pod uwagę ten seks? A potem grzecznie wrócimy do gości? - złapała go za krawat, oplatając go sobie wokół dłoni.

[Charles Fairchild]

– W tym mogę pomóc, ale nie dzisiaj, bo jesteś matką panny młodej i trochę jednak wstyd, żebyś się upiła do nieprzytomności – zauważył z delikatnym rozbawieniem wpatrując się w jej oczy.
– To udawaj, ze jesteś wkurwiona cały czas – wzruszył ramionami. Noo generalnie to była to jakaś opcja, prawda. Wzruszył niewinnie ramionami, gdy spytała, czy Jasona już tak. No nie zamierzał odpowiadać na to pytanie. Odetchnął głęboko i spojrzał na nią z rozbawieniem.
– Tak, taki mam przywilej, jako osoba, która w tym momencie ci pomogła z sukienką – wzruszył ramionkami niewinnie, puszczając jej oczko. – Słuchaj, mogę to rozważyć – zamruczał, zaciskając łapki na jej pośladkach i wpijając się cholernie namiętnie w jej usta, a dłonią niemalże od razu odsunął jej majtki i wsunął w nią palce pieszcząc tak, jak lubiła najbardziej.

[Lilianne Thompson]

- Dobrze. Jutro. - zarządziła w zasadzie, ale też po poprawinach, ewentualnie jak napierdoli się reszta towarzystwa, taką miała wizję - Jeszcze trochę i nie będę musiała w sumie udawać jak życie dalej będzie mi tak kłodami pod nogi napierdalac, ale to się wiążę z tym, że dla ciebie też mogę być niemiła, więc wiesz - aż sobie westchnęła cicho. I dobrze, że na to pytanie nie odpowiedział, chociaż ona nie chciała z Jasonem się jebać. Znaczy chciała z jednej strony, ale z drugiej zamierzała tego jak ognia unikać jednak
- Och, okej. Wszystko jasne się teraz stało - wywróciła oczami, ale nieco mocniej pierś do przodu wypchnęła, żeby mógł bardziej podziwiać, a kiedy poczuła jego usta na swoich, westchnęła cicho. Od razu krawat mu rozluźniła, zaczynając rozpinać jego guziki w jego koszuli, ale finalnie nie wytrwała w tym geście i po prostu guziki rozerwała, odrywając się od jego ust i pocałunkami zaczynając obsypywać jego tors. Cudownie. Jak komplikować swoją chujową sytuację - wersja Lilianne Fitzgerald z domu Thompson A potem zapewne wrócili na chwilę na przyjęcie, potańczyli jeszcze i wrócili do pokoju robiąc poprawkę z tej życiowej komplikacji. Na poprawiny poszła mimo wszystko z kacem mordercą, pewnie też z lekkim katarkiem bo trochę jednak przemarzła i teraz sączyła szampana z kieliszka.
- Chcesz w sumie jechać ze mną zobaczyć ten apartament na żywo? - zaproponowała Charliemu, przechylając głowę na bok. A w sumie, co będzie jechała sama? Skoro ruchanie szło im dobrze, to niech jej pomoże podjąć kolejną ważną decyzję, może ta nie będzie zjebana

[Jason Rosenthal]

Skinął głową generalnie, a potem istotnie, przeruchali się, wrócili na przyjęcie, on zahaczył jeszcze o swój pokój, coby koszulę zmienić, gdyż mimo wszystko nie zamierzał chodzić z taką z odpadniętymi guziczkami i uśmiechnął się delikatnie. Teraz jednak siedzieli na poprawinach.
– Jasne, że tak – powiedział z uśmiechem. – Chociaż dziwnie pusto będzie mi bez was – powiedział, podając jej chusteczkę, bo widział, że miała Katarek. W tym momencie jednak wszedł na scenę Jason, który pewnie nie poradził się Marcusa. I generalnie odetchnął, po czym zaczął przemowę. – O kurwa, ciekawe czy ma pierścionek czy tym razem bez – mruknął do Lils, wzdychając ciężko i przeniósł wzrok na scenę, gdy po odśpiewaniu do Lils piosenki Can’t take my eyes of you Jay wyciągnął dłoń do Lils.
– Lily, przepraszam, że jestem zjebem, ale jesteście z Maddie najważniejsze, naprawdę przepraszam – powiedział, wyginając usta w podkówkę. – PÓJDZIESZ ZE MNĄ NA RANDKĘ, PROSZĘ? – dodał donośnie, patrząc jej w oczy.

[Lilianne Thompson]

- Och, to urocze - aż sobie westchnęła cicho i widać było, że to wcale nie był sarkazm. Doceniała w zasadzie motyw mieszkania u Charliego, ale wiadomo, nie można tak było w nieskończoność. - Ale jeśli ocenimy ten apartament wspólnie na nie wystarczający, to zawsze jeszcze trochę możemy u ciebie zostać - poruszyła brwiami z lekkim rozbawieniem i lekko ścisnęła jego łapkę. Mówiła co prawda dość cicho, jakby konspiracyjnie bo jednak Ronnie po drugiej stronie stolika nie musiał tego słuchać, prawda? Ani w zasadzie nikt inny. Przejęła od niego chusteczkę, ale gdy zobaczyła na scenie Jasona, tylko przyłożyła ją do ust. - Kurwa, może nie - wymamrotała, bo umarłaby ze wstydu gdyby wyskoczył z pierścionkiem, ale gdy słuchała tego śpiewu, też jednak trochę umierała i policzki płonęły jej okropnie Nie, żeby to nie było z jednej strony cutie, ale wiadomo. Zasłoniła sobie twarz chusteczką w pierwszej chwili, ale kiedy usłyszała to rozpaczliwie zaproszenie na randkę, aż wstała od stolika.
- DOBRZE - powiedziała, patrząc na niego dość poważnie. - Pójdę, tylko wybierz termin, okej? - nie trzeba było być zaawansowanym detektywem żeby wiedzieć dlaczego się zgodziła. Nawet do niego podeszła, złapała go za dłoń i zaciągnęła na zewnątrz. - Jay, na litość boską, nie mogłeś po prostu normalnie zapytać? - jęknęła, patrząc na niego nadal z lekkim zażenowaniem, a rękę za którą go wcześniej złapała dość mocno ścisnęła swoją.

[Jason Rosenthal]

– Zajebać mu, żeby stracił przytomność i przestał? – szepnęła do Lily, bo miała ochotę to zrobić. Jezus Maria, co za pierdolony pajac.
Mimo to, kiedy Lilianne się zgodziła, uśmiechnął się szeroko, wyraźnie z siebie zadowolony, ale kiedy podeszła do niego i zaciągnęła na zewnątrz, uniósł brwi, patrząc na nią z uśmiechem szeroki, zachwycony, że jego plan podziałał, nie? Kurwa, był genialny.
– To co, pojutrze okej? – spytał, gdy go zaciągnęła na zewnątrz, uśmiechając się lekko. – No… Bo nie sądziłem, że jak zapytam normalnie to będzie wystarczające. I że się zgodzisz – przyznał cicho, patrząc jej w oczy.

[Lilianne Thompson]

- Nie, zostaw - machnęła ręką do Nesty, bo jeszcze brakowało jakichś wyzwisk i całej reszty. Zresztą jasne, miała być wredna, ale nie chciała być wredna gdy robił coś takiego. Doskonale wiedziała, że to jego sposób na okazanie tego, że mu zależało i chciał się starac, chociaż naprawdę, wolałaby coś bardziej... normalnego Odetchnęła głęboko widząc ten jego zachwyt. Kurwa, idiota, eh.
- Może być nawet jutro, tylko kurwa, nie rób takich przedstawień. Ślub mojej córki, czy ja mam ci to przeliterować serio? - zapytała, siląc się na spokój, ale kiedy powiedział, że nie wiedział, że to będzie wystarczające, ujęła jego twarz w dłonie, patrząc mu prosto w oczy. - Jason, czy ja rozmawiałam z tobą wczoraj czy z twoim sobowtórem? Powiedziałam ci wprost, że cię kocham i ani razu w trakcie tej rozmowy nie powiedziałam, że nie masz u mnie żadnej szansy. Dlaczego więc miałabym się nie zgodzić, co? - mówiła powoli, jakby chciała żeby do tej pustej główki chociaż te słowa dotarły I wiedziała też, że wszyscy na nich patrzą, nie? Mark wychylał się zapewne najbardziej Zabrała zaraz dłonie od jego buźki.

[Jason Rosenthal]

Nessie tylko skinęła głową i uśmiechnęła się słodko, wracając do gromienia wzrokiem Marcusa w stylu „czemu go nie powstrzymałeś, pierdolony debilu?!?!?!”
Jason natomiast westchnął ciężko i spojrzał jej w oczy. Generalnie nie chciał robić przedstawień, serio, chciał być cudowny, kochany i zrobić jakiś wielki romantyczny gest, a pewnie jakiś czas temu oglądali z Markiem zakochaną złośnicę, więc stąd mu się w głowie wziął ten popierdolony pomysł. Cóż. Musiał z tym żyć, nie?
– Dzisiaj nie ma ślubu – powiedział niewinnie, patrząc na nią z miną zbitego szczeniaczka. No cóż. Naprawdę chciał, żeby wszystko było między nimi okej, a znów TYCI zjebał, nie?
– Ja ciebie też strasznie kocham, ale tak odjebałem, że sądziłem, że mogę nie mieć szans – jęknął cicho i spojrzał jej w oczy. No taka była prawda. – Bo właśnie odjebałem i nie sądziłem, żebyś mi dała szansę dopóki… No, nie odjebię znowu – wygiął usta w podkówkę i spojrzał na nią niewinnie.

[Lilianne Thompson]

Wielki romantyczny gest by przeszedł, gdyby nie to, że prosiła żeby nie robił dram i żadnych dziwnych flow, bo to mimo wszystko uroczystość jej córki, ale cóż, widocznie miała jakąś wadą wymowy. Może pójdzie po tym wszystkim do logopedy?
- Ale dzisiejszy dzień jest nadal dniem Cami, o to mi chodzi - powiedziała z lekką rezygnacją, ale nie złościła się jakoś mocno, bo widziała, że młoda podeszła do tego luźno, raczej cisnąc beczkę niż robiąc focha. Odetchnęła głęboko. - Gdybyś nie miał absolutnie żadnych szans to bym ci o tym powiedziała, nie widzę perspektyw na bycie razem-razem w tym momencie, bo ci nie ufam, ale... daję ci przestrzeń na naprawienie tego - a to jak on to wykorzysta, to już bardziej jego sprawa, prawda? Kiedy zrobił taką smutną minkę, aż wyciągnęła dłoń do jego twarzy i musnęła palcami jego dolną wargę. - Jay... nie mam do ciebie siły, naprawdę - powiedziała nawet z lekkim rozbawieniem. - Czy możesz nie robić już heroicznego więcej, proszę? Możemy przebrnąć przez ten dzień bez dodatkowych przedstawień i dramatów? Po oficjalnej części możemy zatańczyć - uśmiechnęła się do niego, trochę pokrzepiająco, ale też pomijając wszystko, to było jej maks głupio jak robił te swoje flow przy Ronie chociażby, nie?

[Jason Rosenthal]

Cóż, nie robił dram swoim skromnym zdaniem, odkurwiał wielki, romantyczny gest, a nie dramę, a to – jego skromnym zdaniem – była dość spora różnica, nie? Uśmiechnął się delikatnie, gdy powiedziała, że dzisiejszy dzień jest nadal Cami. Pokiwał jedynie głową, patrząc jej w oczy.
– No przepraszam, jeśli to drama, to nie chciałem jej odkurwiać, chciałem, żebyś była szczęsliwa – wygiął usta w podkówkę, wyglądając teraz jak niewinny szczeniaczek. No przecież ją uwielbiał, nie? Wiadomo, że tak, eh.
– W porządku, rozumiem. W takim razie chce to naprawić. I już się zgodziłaś na randkę – wyszczerzył się do niej jak w reklamie pasty do zębów, przyetrzymując jej dłoń przy swojej buźce i przymykając powieki na chwilę, napawając się jej bliskością.
– Okej, postaram się. Odwołam w takim razie zespół mariachi i skrzypków którzy mieli iść pod twoje okno wieczorem – rzucił pół żartem, chociaż w zasadzie chuj wie, czy żartował.

[Lilianne Thompson]

Punkt widzenia zależał mimo wszystko od punktu siedzenia, a z punktu w którym była ona widziała dramę - podobnie zapewne jak reszta gości, którzy nadal wyglądali w ich stronę z zainteresowaniem. I szczerze mówiąc, tylko dlatego na niego nie nakrzyczała, nie chciała po prostu robić tego jemu, nawet jesli ogólnie na to nie zasłużył i trochę chyba powinna go zrównać z ziemią za wszystko co kiedykolwiek jej zrobił, eh.
- O ile nie wkładasz języka ani żadnych innych rzeczy w inne kobiety i nie wsadzasz do więzienia moich byłych, to ogólnie jestem przy tobie dość mocno szczęśliwa zazwyczaj, wiesz? - zmarszczyła czoło i w zasadzie nie kłamała, bo dokładnie tak było. Umiała być przy nim kurewsko szczęśliwa, tylko zwykle musiał coś dojebać i cóż - Zgodziłam, fakt. Wymyśl coś fajnego, tylko bez przeginki - pokazała mu język, nadal delikatnie muskając jego policzek palcami i odetchnęła cicho, patrząc na niego z lekkim rozbawieniem.
- Kurwa, grubo - parsknęła śmiechem, odsuwając się nieco i łapkę też zabrała. - Już ci trochę lepiej? Mniej panikowania emocjonalnego? - posłała mu rozbawione spojrzenie, przygładzając dłońmi materiał swojej sukienki, ale nie spuszczała z niego wzroku.