autor

[Nesta Rosenthal]

Wyjazd Marka i Jaya napawał Ness niepokojem. Wcale nie chciała, żeby panowie wyjeżdżali, ba! Koszmarnie ją to stresowało, bo wiadome było, jak Ness reagowała na wyjazdy... Czyjekolwiek w zasadzie. Nienawidziła tego rodzaju akcji szczerze i z całego serca. Wiedziała jednak, że musiała się dostosować do wizji Marka, bo nie byli razem i w zasadzie przecież po prostu jechali ogarniać nowy biznes, a rozumiała i szanowała, że mieli potrzebę posiadać coś swojego, prawda?
Tak więc kiedy Jason i LIly pojechali na jakąś sztos kolację, Nessie przygotowała super kolację w domu. Dzieciaki już smacznie spały w łóżeczkach, Ness natomiast jeszcze zajrzała do nich, każde ucałowała w czółko i na dół zeszła przebrana z jeansowych szortów w sukienkę. Nadal nie umiała do końca porzucić czarnych rzeczy, ech.
Tak więc teraz już siedzieli przy stoliku, popijając jakieś winko i jedząc jakieś zajebiste steki.
- Nie chcę, żebyś wyjeżdżał - przyznała cicho, patrząc mu w oczy ze smutkiem w swoich czekoladowych tęczówkach. - Moze nie jestem gotowa, by cokolwiek określać, ale cholernie mi na tobie zależy, Mark. Nie wiem, stresuję się, że będziesz daleko - westchnęła, palcami delikatnie muskając jego dłoń i wpatrując się w jego oczy.

[Marcus Halloway]

Marcus wcale nie był szczęśliwy z powodu tego wyjazdu, ale uznali, że muszą wziąć sprawy w swoje ręce - namierzą tych skurwysynów i zrobią wszystko, żeby nie krzywdzili dziewczyn. Niby na razie to wyglądało tylko na straszaka i uznał, że może by to ucichło skoro mocno temat poszukiwań i całej reszty wycofali, ale... czekanie było męczące. i nie mogli sobie na to pozwolić. Dlatego z bólem serca się dzisiaj pakował, ehhh.
- Też nie chcę wyjeżdżać, ale musimy być praktycznie ciągle na miejscu, żeby wszystko na spokojnie dopiąć - skłamał gładko w zasadzie, bo wcale nie jechali ogarniać klubów tak jak myślały dziewczyny, ale gdyby powiedzieli prawdę to byłby pewnie armagedon stulecia, nie? Uśmiechnął się jednak uroczo słysząc jej słowa w tym momencie. - Nessie, mi też na tobie zależy. Cholernie - powiedział cicho, patrząc jej prosto w oczy. Miał ochotę powiedzieć, że ją kocha, ale się pohamował - nie chciała się określać, więc się wstrzyma. Tak właśnie. - Szybko zleci, zobaczysz - dodał, unosząc jej dłoń do swoich ust i ucałował czule.

[Nesta Rosenthal]

Kiedy powiedział, że też nie chce wyjeżdżać, odetchnęła głęboko. Na początek panów pewnie miało nie być tak z miesiąc, a z poprzednich historii które przeżyła Ness naprawdę uważała, że to totalnie nie było potrzebne nikomu. Ten wyjazd, to wszystko… Ugh, mogli wysłać kogoś innego.
– Możecie wysłać Teda, pożyczę wam go – rzuciła lekko rozbawiona, ale w jej oczach było widać smutek. – Mam złe doświadczenia z wyjazdami ludzi których… – urwała, ale zaraz wewnętrznie machnęła na to ręką. - … kocham – wyrzuciła z siebie to słowo, czując się lekko winna, ale minęło ponad półtora roku odkąd Elias umarł. Nadal rzecz jasna nosiła żałobę, bo nie umiała do końca inaczej, ale kochała Marka, naprawdę.
– Nie zleci wcale szybko – odparła, zaciskając usta i zaraz pakując się mu na kolana. Delikatnie pogłaskała jego policzek. – Bliźniaki będą tęsknić. I ja też. Lubię to życie, które zbudowaliśmy – westchnęła mimochodem, bo lubiła. Cholernie. I chyba zaczynała dojrzewać do tego, że może… Mogłaby stworzyć z nim znów coś poważniejszego.

[Marcus Halloway]

- No coś ty, otwieramy świeżo kilka punktów, nie możemy tam wysłać kogoś innego, sami musimy to wszystko rozkręcić. Dobrze wiesz jak to działa - puścił jej oczko, ale trochę mu źle było z tym ściemnianiem mimo wszystko, eh. - Wiem, że masz z tym złe doświadczenia, ale tym razem będzie inaczej. Obiecuję, że wrócę cały i zdrowy i będziesz miała mnie i mojego bycia upierdliwym dość - dodał z lekkim rozbawieniem, chcąc ją lekko rozluźnić ale dopiero po chwili załapał jej słowa o tym kochaniu. Och. Aż widać było jak mimowolnie jego twarz rozjaśnił uroczy uśmiech.
- Zleci, przy maluchach i tak będziesz miała kupę zajęć - objął ją w pasie gdy wpakowała mu się na kolana i ucałował jej skroń. - Ja też będę za wami tęsknić, dlatego będę dzwonił zatruwać ci życie - zaśmiał się cicho, opierając nos na jej policzku i odetchnął głęboko. - Kocham cię, Nessie - powiedział w końcu, bo trochę mu dała na to zielone światło swoimi wcześniejszymi słowami :c

[Nesta Rosenthal]

– No wiem, wiem – westchnęła cicho, bo niestety sama doskonale wiedziała, jak wyglądały takie przedsięwzięcia i dopięcie wszystkiego na ostatni guzik zawsze było robotą właściciela. – Mam z tym złe doświadczenia to bardzo ładne określenie – bo miała wręcz chujowe. Odetchnęła głęboko. – Uważaj na siebie, dobrze? – szepnęła cicho, patrząc na niego z wyraźną troską, bo cholernie się martwiła. Ostatnim razem, gdy ktoś wyjeżdżał w interesach na dłużej niż kilka dni to z tej wycieczki nie wrócił, nie?
– O tak i to dosłownie kupę – pokazała mu język, wywracając oczami. – Dobrze, dzwoń. Codziennie. Kilka razy dziennie – uśmiechnęła się do niego, a gdy powiedział, że ją kocha, oparła się czołem o jego czoło. – Ja ciebie też, ale zakładam, że to w sumie wiesz. Mam w sobie cholernie dużo miłości do ciebie, do tego, co dla nas zrobiłeś, jaki byłeś przez ostatnie dwa lata w zasadzie. I nie chcę tego określać dopóki nie wrócisz, ale po tym… Moglibyśmy spróbować to określić – powiedziała dość niepewnie, przygryzając dolną wargę. – Także wyszalej się na tej wycieczce – puściła mu oczko, no niech sobie nie żałuje.

[Marcus Halloway]

Chociaż prawdopodobnie gdyby to była tylko kwestia klubów, to pojechaliby na kilka dni a potem chcieli przy dziewczynach być, ale w tej sprawie... nikt nie mógł ich zamienić i nie mogli nikomu powiedzieć, żeby nie doszło to do Nesty i Lily, nie? Pokiwał głowa na jej słowa.
- Będę, nie martw się na zapas - musnął palcami jej policzek, nie odrywając od niej właściwie w ogóle wzroku w tejże chwili. - Nie ma problemu - naprawdę zamierzał dzwonić codziennie, kilka razy dziennie bo w zasadzie już za nią tęsknił, serio. I za maluchami. Wysłuchał jej uważnie.
- Teraz to już w ogóle ten wyjazd wydaje się ciężki, dzięki Nesta - powiedział z rozbawieniem, ale złapał ją za podbródek, wpijając się za chwilę w jej usta, ale nie jakoś namiętnie, bardziej z czułością i uśmiechnął się spod jej ust, mocniej obejmując w pasie. - Nie zamierzam, od jakiegoś czasu nie interesują mnie inne kobiety, wyobraź sobie - mruknął w jej usta. Od długiego czasu w zasadzie

[Nesta Rosenthal]

– Na pewno będziesz? W stu procentach? – zmrużyła oczy, jakby próbowała go teraz przebadać jakimś niewidzialnym wykrywaczem kłamstw. Cóż, oczywiście takiego niestety nie miała, a bardzo żałowała, bo cholernie by jej się w tym momencie przydał, no.
– To dobrze, trzymam za słowo – mruknęła cicho, gdy powiedział, że nie ma problemu. No skoro tak twierdził, to nie zamierzała tego kwestionować, nie? Uśmiechnęła się do niego leciutko, gdy powiedział, że wyjazd wydaje mu się już w ogóle ciężki. Tyci to był jej cel.
– Będziesz miał przynajmniej większą motywację, żeby wszystko szybko ogarnąć i wrócić – zamruczała spod jego warg i odwzajemniła ten pocałunek, przymykając powieki na chwilę i oddychając głęboko. – Ale gdybyś zamierzał to możesz się wyszaleć, bo to twoja ostatnia szansa – wywróciła oczami z rozbawieniem, głaszcząc jego policzek.
– Doceniam to, jak długo na mnie czekasz – dodała cicho, bo wiedziała, że czekał. Tylko idiota by się nie domyślił, nie?

[Marcus Halloway]

- W stu procentach - powiedział poważnie. Jasne, nie można było przewidzieć wszystkiego, ale jakoś nastawiał się, że nie będą jakoś bardzo zagrożeni. Mieli pewnie jakiś genialny plan działania, jak to Mark i Jay
- Zamierzam wrócić jak najszybciej się da, gdyby nie fakt, że Jay ma Maddie i Lils, prawdopodobnie wysłałbym go samego, byleby tylko przy was być - puścił jej oczko, ale wiadomo, panowie w tym temacie byli solidarni i żaden drugiemu by tak nie kazał jechać w pojedynkę, nie? - I naprawdę uważasz, że to dobra opcja proponować coś takiego facetowi, z którym zamierzasz czegoś próbować za kilka tygodni? - pokazał jej język. Doceniał w pewnym sensie jej flow, ale no
- Przez większość czasu się nawet na nic nie nastawiałem, więc... - powiedział z lekkim rozbawieniem, całując teraz czule jej policzek. Tak było na początku, nie?

[Nesta Rosenthal]

– To dobrze – powiedziała cicho, nie przestając delikatnie głaskać jego policzka i wpatrywać się z olbrzymią czułością w jego brązowe oczy.
– No taką miałam nadzieję, że nie będziesz mnie brał na przetrzymanie – rzuciła z rozbawieniem, ale wiedziała, że musieli jechać razem, zawsze było to dużo bezpieczniejsze, gdyby ktokolwiek chciał im zaszkodzić, nie?
– Uważam, że jeśli chcesz się wyszaleć, to teraz jest na to moment, tylko nie złap żadnej Wenery po drodze, a ja postaram się nie szaleć z zazdrości – wywróciła oczami. – A tak całkiem poważnie, jeśli będziesz miał swoje potrzeby, nie będę zła, nie mam do tego prawa. Po twoim powrocie ogarniemy nasze życie, teraz… Możesz sobie jeszcze chwilę poszaleć, żeby potem nie przyszło ci do głowy odpierdalać – zamruczała w jego usta, bo znała go i wiedziała, że gdyby zaczęli razem być, to mógłby zacząć TYCI Marcusować.
– Wiem. I to doceniam, szczególnie, że na mnie nie naciskałeś – westchnęła cichutko, całując czule jego usta. No cholernie doceniała, ah.

[Marcus Halloway]

- Nie mów do mnie więcej o tym wyszaleniu się, bo za chwilę zrobię to tylko po to, żeby twojej duszy zrobiło się lepiej - powiedział z wyraźnym rozbawieniem, bo jakby w pewnym sensie rozumiał o co jej chodziło, ale on naprawdę nie chciał - Chyba, że ty po prostu chcesz zrobić wszystko, żebyś sama mogła się wyszaleć, a nie chcesz się czuć winna, że tylko ty to robisz i dlatego na siłę mnie też próbujesz w to wkręcić - dodał, jakby normalnie mówił o jakiejś wielkiej teorii spiskowej, ale widać było że żartował. Znaczy, mówiąc to, bo ogólnie wolałby jednak żeby nie sypiała z innymi ludźmi, ale zabronić jej nie mógł, no :C - I nie chcę niczego odpierdalac. Gdybym miał to robić, mógłbym robić już teraz - dodał, wzruszając ramionami. Był grzeczny od prawie dwóch lat, halo!
- Nie chciałem tego robić, bo... nie chciałem cię mieć na siłę - powiedział cicho, wzruszając delikatnie ramionkami.

[Nesta Rosenthal]

– No dobrze, nie będę – wywróciła oczami teatralnie i westchnęła cicho, bo chciała dobrze, no. – Nie. Ja już się chyba wyszalałam – wzruszyła ramionami. – Teraz chcę zadbać przede wszystkim o naszą rodzinę, o nas wszystkich. Odpuszczenie tego wszystkiego nie należało do prostych, łatwych i przyjemnych, ale teraz będzie tylko lepiej – szepnęła cicho i spojrzała mu w oczy, ale naprawdę miała taką nadzieję i tak to widziała generalnie. Chciała o nich wszystkich zadbać, pobyć z nimi, tak po prostu, wiedząc doskonale, że naprawdę może im być wszystkim tak po prostu dobrze.
– Okej. Szanuję to – uśmiechnęła się do niego, muskając ustami jego nos. – I widzisz, wszystko poszło po twojej myśli najwidoczniej – zaśmiała się pod nosem, ale pocałowała go czule. – Cholernie doceniam tę przestrzeń, którą mi dałeś, Marky – westchnęła cicho. Określać się nadal co prawda nie chciała na razie, ale widać było, jak cholernie jej na nim zależało, ah.